yirmisekizhaziranikibindört

28062004

kendim yok olmuşum.. içimde başka biri var, kiracı gibi ama,benimsememiş yeni evi.. her an çıkıp gidecek gibi.. eğreti koymuş eşyaları, duvara çivi bile çakmamış sanki..ben nereye taşınmışım sahi, göçebe miyim yoksa, merdiven altıcılardan mı olmuşum..duygularımı hissedemez oldum, hissetmek istediklerimi yoklarmışcasına reddediyorum.. ben yok olmuşum demiş miydim.. neden herşey bu kadar zor olmalı.. neden hep doğru şıkkı işaretlediğim halde sınavlarım başarısız..ağlayıp rahatlamak istiyorum.. rahatlayacak mıyım ki.. yooo hem yüzüm de kurbağalaşacak..gereksiz birşey ağlamak yani.. öyle mi dersin.. tamam vazgeçtim, gereksiz değil..nerdeyim ben.. bir yerlerin ortasındayım sanki ama neresinin.. ya da dibindeyim belki.. hem de cehenemin.. cehennemde su yoktur dimi.. varsa da kaynar kaynardır, oluk oluktur hem de..hem de fokur fokur.. işime yaramaz yani..daha ne kadar kötü olabilir ki mi dedim.. dememem gerektiğini biliyordum oysa ki, dememişimdir.. biliyordum ya tabii, birçok şeyi biliyordum, hani nerede bildiklerim..madem biliyordum, bu uyguladıklarım ne.. yaşadıklarım.. hıı?nerdeyim ben demiş miydim..ya nereye gidiyorum..boğulmayacağımı umarak denizde açılmışım..ve fakat nefesim de gücüm de kalmamış.. yine de açılmaya devam ediyorum..koca bir dalga gelse ya içine katsa beni, ya kıyıya fırlatsa..ya da belki ayağım yere değecektir, bunca açılmış olmama rağmen sığlıktır belki daha..