otuznisanikibindört

otobüs yanımdan hızla geçiyor..saçlarım yüzüme savruluyor.. bir anda zamanda yolculuk yapmış gibi hissediyorum, filmlerdeki efekt hep öyle olur ya.. sonra keşke diyorum, bir adım daha sağda olsaydım, otobüsün önüne yapışıp gitseydim.. ama otobüs çoktan gitti.. bunları düşünürken, bilinçsizce belki, yolun ortasına doğru geçmiş orada yürüyorum.. sarı dolmuşlardan birisi, neredeyse yüzüme teğet geçiyor,acı acı kornasıyla..yine olmadı diyorum, kaçırdım.. kaçırmadım aslında kaçırtıldım.. dolmuş beni hayatta tutmak için neden o kadar çaba harcadı ki..neden insanlar üzerlerine vazife olmayan işler yapar ki.. neden sever, neden ilgi gösterirler ki.. işkenceyle öldürmek dedikleri aslında bu belki..