üçşubatikibindört

hep benim mi başıma geliyor, cümlesinin kurulmasına tepki gösterirdim ve tepki gösterdiğim ya da yok canım dediğim diğer olaylar gibi bununla da yüzleştim, arkadaş olmak zorunda kaldım hatta..

hep mi, benim mi başıma geliyor..ya da neden ben sürekli başımı oraya, oralara vurduruyorum.. sağlamlığını mı test ediyorum kafamın, aklımın, irademin, sabrımın..

haksızlık etme kendime.. etmiyorum merak etme, başkalarına haksızlık etmediğim kadar.. hangi başkası, senden başkası yoktu hani çevrende.. aaah haklısın canım benim, bir ben vardım değil mi?! yanılsamalar yaşıyorum ama zaman zaman, başkaları da var sanıyorum,sonra çok da uzun olmayan bir süre sonrasında sanki daha önce hiç böyle birşeyi yaşamamışcasına şaşırıp tosluyorum, düşüyorum, uçuyorum, boğuluyorum...neden biliyor musun? neden? bilmiyormuş gibi soruyorsun bir de, cesur değilsin hayatım.. nasıl ama? hatta korkaksın diyebiliriz sana,ben ve ben ağız birliği yaparak, kaybetme korkusundan ölebilirsin..ya ama.. off yaa canımı sıktın şimdi... doğrular can sıkıcıdır çoğu zaman ya ondandır..hadi ordan sen de.. kendime bile mi itiraf edemiyorsun, doğruları bildiğini ama uygulamadığını, yani uygulayamadığını... peki farkında mısın bu şekilde özgünlüğünü ve özgürlüğünü de yitirdiğinin? ama pardon sen bunları aslında bilinçli ve isteyerek yapıyordun değil mi? attığın her adım senin isteğine bağlıydı, ha? beni kandırma bari?saçmalıyorsun, köşeye sıkıştırma ve üzerime gelme pahasına gerçekleri satıyorsun?sen öyle diyorsan öyledir hayatım.. hayatım deme bana.. peki canım ne diyim? sevgi dolu ifadelerle hitap etme demek istedim..bak sen de bilerek yanlış anlıyorsun beni, sevgi ifadesi olsun diye demediğimi çok da iyi biliyorsun...ama beni gerçekten sıkıyorsun.. sen kendimizin en büyük düşmanı gibi davrandığın sürece ben de senin canını sıkmış olacağım hayatım!!