Tuesday, December 19, 2006

boş...

parmaklarım tuşlarda, sabit ekrana kitlendim bakıyorum... yüreğim kabarıyor..kalk, yat uykun geldi kasma diyorum...
canım ağlamak istiyor sanki, çizgi filmlerdeki koca gözlü japon karakterlerin ağlamamak için kendilerini sıktıkları ve fakat alt göz kapaklarına nehirlerin dolduğu görüntüler gibiyim... tabii benim gözlerim daha çirkin, böyle anlarda kurbağaya benziyorum...

sorgulamıyorum yok hayır..kabullenmeye çalışmanın ağlaması bu... sorularımı yutmamın boğazıma düğümlenmesi...

bir de yoruldum.. ortamın iyimseri olmaktan.. insanlar ne bencil.. sırf onlar kötümser olabilir sanki...
belki de benimki anormal...hani ortamda olmayan biri hakkında konuşulursa onun tarafından konuşmaya, düşünmeye çalışırım ya, onun gibi.. ortamda umut,iyimserlik olmayınca görev bana düşüyor yine... ümit dağıtıyorum, bunu öle baştan savarak değil gayet inandırıcı yapıyorum ama... öyle inandırıcı ki hem de, artık bilinçsizce bu eylemi yapıyorum, benim bir parçam, karakterimin arkadaşı sanki... ama işte bazen, gözlerim ağırlaşıp, düşüncelerim sislenince, yüreğim eksi on derecedeymiş gibi titrerken birileri de bana versin umudu istiyorum... ben mi engelliyorum insanları yoksa... yooo düşündüğünüz kadar güçlü değilim, hayır hayır istediğim her haltı da yapamıyorum..kendim de dahil öyle düşünülmesini sağlıyorum sadece, gerçekten... valla...yine de gururluyum evet...

gitmem lazım... tamamen...küsme...

1 comment:

nox said...

küsmez
gülegüle
hoşçakal